09.

Dwa następne dni minęły nam na kupowaniu sukienek i dodatków. Nie będę mówić ile pieniędzy wydałyśmy, bo wstyd się przyznać. Taką samą sumę przekażemy na cele charytatywne, więc domyślacie się, że była to spora ilość funtów. Ostatnią noc przed wyjazdem Anastasia spędziła u mnie. Zrobiłyśmy sobie wieczór odnowy biologicznej, całkiem nieźle się bawiłyśmy.

W piątkowy poranek wspólnie z moim ojcem zjadłyśmy śniadanie, spakowałyśmy potrzebne rzeczy i czekałyśmy na telefon od Nialla, który miał nas poinformować, że są pod moim domem.

W końcu doczekałyśmy się ich przyjazdu. Samochód, którym zatrzymali się na moim podjeździe, bardzo mnie zaskoczył. Był to granatowy Ford Mustang z 1967 roku, bardzo dobrze utrzymany. Nie spodziewałam się, że mogą lubić takie auta. Zrobili na mnie ogromne wrażenie. Obaj byli ubrani w swoim stylu, na luzie, a ich oczy zasłaniały ciemne aviatorki. Wysiedli żeby się przywitać i zapakować do bagażnika nasze torby, po czym Zayn oparł się pośladkami o maskę samochodu i odpalił papierosa. Jego nonszalancka postawa była jednocześnie odrzucająca, ale i seksowna.

- Kreacje gotowe?- Zagadnął Niall.

- Jasne, wszystko dopięte na ostatni guzik – przyznała Ana.

- Kto z kim idzie?- Wtrącił brunet.

- Piękna idzie ze mną – blondyn uśmiechnął się w moim kierunku.- Bez urazy Anastasio – zwrócił się do szatynki.

- Nie ma sprawy. Za takiego partnera nie mogłabym się obrazić – perliście się roześmiała, zwracając na siebie uwagę Zayna.

- Skoro wszystko już wiemy, to może ruszymy się z miejsca? Moja ciotka nie lubi spóźnialskich – odezwałam się w końcu.

- Skończę tylko papierosa – rozbrzmiał głęboki, męski głos Malika.

Machnęłam na to ręką czując jak w kieszeni spodni wibruje mi telefon. Wysunęłam go i spojrzałam na wyświetlacz. ‘Louis’. Chciałam, naprawdę bardzo chciałam się rozłączyć, ale nie mogłam. Coś mi nie pozwoliło. Przesunęłam palcem po ekranie i przyłożyłam telefon do ucha.

- Hej Lou, jak się czujesz?- Zaczęłam od razu.

- W porządku. Oswajam się z kulami – w słuchawce dało się słyszeć huk.

- Uważaj lepiej, a nie przez komórkę gadasz – ostrzegłam go.

- Chciałem tylko zapytać, dlaczego wybiegłaś ode mnie tak szybko i dlaczego się nie odzywałaś przez ten cały czas – poruszył temat, o którym chciałam zapomnieć.

- Nie mogę teraz o tym rozmawiać. Wyjeżdżam na weekend – usiłowałam go spławić.

- Po prostu odpowiedz, Em – naciskał.

- Było mi głupio i tyle – wyznałam wreszcie, pocierając czoło dłonią.

- Chciałbym ci to wyjaśnić, ale to nie jest łatwe. Też chciałem cię pocałować – kompletnie zbił mnie z tropu.

- Więc dlaczego tego nie zrobiłeś?

- Nie zrozum mnie źle. Jesteś piękna, pociągająca i inteligentna, ale nie jestem do końca taki, jakiego mnie widzisz. Rozczarowałabyś się. Nasz pocałunek wszystko by zmienił, a tego nie chcę – wyraźnie coś kręcił.

- Zapomnij o tym. Próbowałam cię pocałować, nie wiem, co mnie podkusiło, ale już więcej tego nie zrobię. Wykasujmy to z pamięci – zestresowałam się.

- Daj znać jak wrócisz, chciałbym się z tobą spotkać – poprosił.

- Dobrze, do zobaczenia Lou – pospiesznie się rozłączyłam i zażenowaniem stwierdziłam, że Niall podsłuchiwał moją rozmowę, chociaż odeszłam od nich o kilka kroków.- Nie wiesz, że cudzych rozmów się nie podsłuchuje?- Skrzyżowałam ręce na piersiach.

- Kontekst był ciekawy. Poza tym, jedziemy już – bez skrępowania chwycił moją dłoń.- Kogo chciałaś całować? I dlaczego nie mnie?- Uniósł zabawnie prawą brew.

- Nie dość, że bezczelny szpieg to jeszcze niezły flirciarz. Przestań, bo się zakocham.

- Nic dziwnego skarbie – pociągnął mnie w stronę samochodu.

Oparł się plecami o drzwi i pozwolił mi wylądować bezpiecznie na jego torsie. Roześmiałam się, nie zauważając kompletnie nieudanych prób poznania Zayna przez Anę. Dobrze się czułam w towarzystwie Horana, ale chciałam również sprawdzić reakcję bruneta. Zerknęłam w jego stronę, ale jego mina nieco mnie rozczarowała. Zero emocji, pusty wzrok wbity w dal. Skończył palić papierosa i bez słowa wsiadł za kierownicę.

- Lepiej go dzisiaj nie drażnić, zapraszam do środka – skrzywił się blondyn i otworzył nam drzwi.

***

Godzinna podróż nie była ani trochę męcząca dla żadnego z nas. Dużo rozmawialiśmy. Odkryłam, że nasi partnerzy mają ludzkie odruchy i normalne wspomnienia. Nie opowiadali w kółko o bijatykach, pojedynkach i swojej działalności. Przynajmniej Niall gadał bez przerwy i dbał o to abyśmy się nie nudziły. Mówił o swoim bracie, jego żonie i ich synku, którego ubóstwiał. Pokazywał nam nawet zdjęcia w telefonie. Mały Theo był do niego bardzo podobny. Zayn z kolei wtrącił tylko parę słów w ramach odpowiedzi na proste pytania. Broń Boże nie chciał ujawnić przed nami niczego więcej.

W końcu zajechaliśmy do pięknego Parku Windsorów, przed posiadłość ciotki Sarah. Lokaj wyszedł nam na powitanie, zabrał nasze bagaże i wskazał ogromny salon, w którym mieliśmy zaczekać na księżną.

- Nie mówiłaś, że twoja ciotka jest z rodziny królewskiej – bąknął brunet.

- Nie pytałeś – odpowiedziałam podobnym tonem.- Przeszkadza ci to?

- Jasne, że nie. Zayn jest dzisiaj trochę marudny – usprawiedliwił go Niall.- Mi się tu podoba. Nie martw się, sprawimy, że pani Ferguson nas pokocha – puścił do mnie oczko.

- Oby – uśmiechnęłam się niepewnie, a on otulił moją talię ramieniem.

Siedzieliśmy tak we czwórkę w bajkowo urządzonym salonie z wieloma obrazami na ścianach aż w końcu na schodach pojawiła się Sarah.

- Emily, słoneczko. Jak miło cię widzieć – od razu wyciągnęła ramiona w moją stronę, więc wydostałam się z uścisku blondyna i wtuliłam się w rude włosy kobiety.

-Ciebie również ciociu. Dziękuję za zaproszenie, ale tata nie miał ochoty przyjeżdżać.

- Rozumiem go doskonale – pokiwała głową.

- Przywiozłam swoich przyjaciół. Anastasia, Zayn i Niall – wskazałam po kolei.

Szatynka z szerokim uśmiechem uścisnęła dłoń Sarah. Chłopcy natomiast niesamowicie mnie zaskoczyli, bo ucałowali ciotkę w dłoń, jak gentelmani. Odetchnęłam z ulgą, bo wiedziałam jak bardzo ceniła sobie takie gesty. Zaprosiła nas do jadalni na późny obiad, po czym przeprosiła, że musi nas opuścić, ale miała jeszcze do załatwienia sprawy związane z jutrzejszym balem. Kamerdyner zaprowadził nas na piętro, gdzie znajdowały się pokoje, przygotowane specjalnie dla nas. Tassie była zachwycona wystrojem każdego pomieszczenia, a Zayn, ku mojemu zdziwieniu pozwolił jej trzymać się swojego ramienia.

Rozdzieliliśmy się na jakiś czas. Łóżko, które miałam dzielić z Anastasią było tak wielkie, że spokojnie zmieścilibyśmy się na nim we czwórkę. Dziewczyna rzuciła się z radosnym piskiem na materac.

- Będziemy wyglądały jak księżniczki – stwierdziłam wyciągając z toreb pokrowce z naszymi sukienkami i powiesiłam je na rączce od szafy.

- O tak – przyznała. – Ale Zayn kompletnie nie zwraca na mnie uwagi. Jest wpatrzony w ciebie jak w obrazek i spina mięśnie za każdym razem, gdy Niall cię dotyka – zauważyła.

- Naprawdę?- Spojrzałam na nią z zaciekawieniem.

- Naprawdę. Da się to doskonale odczuć, kiedy jestem tak blisko niego. Kręcisz go. Może powinnyśmy się zamienić partnerami?- Zażartowała.

- Nie ma mowy – zaprotestowałam.- Idę z Niallem a ty z Zaynem. Lepiej żeby się do mnie nie zbliżał – wzdrygnęłam się na wspomnienie jego dotyku.

- Unikasz go, bo wiesz jak na ciebie działa, co?- Uniosła jedną brew wyżej.

- Jest cholernie seksowny, ale co z tego? Czuję, że nie powinnam pogłębiać naszej znajomości. Będzie pasierbem mojej matki – jęknęłam przypominając sobie o swojej rodzicielce.

- Co z tego? Nie łączą was więzy krwi, więc nie możesz brać tego pod uwagę. Jeśli ci się podoba to nie zwlekaj – kusiła mnie.

- Nie. Daj mi spokój – związałam włosy w niedbałego koka i zamknęłam się w łazience.

***

- Ciekaw jestem jak dziewczyny będą się prezentować – blondyn stał na balkonie z papierosem między palcami.

- Z tego, co zauważyłem mają dobry gust, więc możesz być spokojny – mruknął Zayn, leżąc na swoim łóżku z rękami skrzyżowanymi pod głową.- Przestań ją obłapiać – warknął.

- O co ci chodzi?- Chłopak zgasił papierosa i zostawił go w popielniczce, po czym wrócił do środka. - Jesteś zazdrosny?- Zakpił z kumpla.

- Ja? Chyba żartujesz – prychnął, wywracając oczami.

- W takim razie nie ma powodu, dla którego miałbym przestać ją podrywać – wzruszył ramionami głupio się uśmiechając.

- Nie pogrywaj tak ze mną. Wystarczy, że muszę znosić Tomlinsona w jej pobliżu – gwałtownie podniósł się z miejsca.

- Dlaczego nie chcesz przyznać, że coś do niej czujesz, co?

- Jakbyś nie wiedział – odpowiedział sarkastycznie.- Dobrze wiesz, że moje relacje z kobietami są czysto seksualne. Nie chcę jej wykorzystać, więc ją sobie daruje. Proste – strzelił kostkami w palcach.

- Nie wiesz, co tracisz stary – poklepał go po ramieniu.

- Nie drażnij mnie – rzucił mu mroczne spojrzenie.

- To ty upierasz się przy byciu zimnym draniem – wyciągnął piwo ze swojego plecaka.

- Taki jestem.

- Wcale nie. Kiedy Theo miał zapalenie płuc, pomogłeś znaleźć najlepszego lekarza. Kiedy odeszła Paulette, postawiłeś mnie na nogi. Jesteś świetnym gościem tylko nie lubisz tego okazywać – podał mu jedną butelkę alkoholu.

- Dziecko jest niewinną istotą, nie zasługuje na cierpienie. A ona… była szmatą. Będziesz miał lepszą – otworzyli napoje i stuknęli się symbolicznie szyjkami.

- Masz zamiar dać jej ten prezent?- Celowo zmienił temat.

- Nie interesuj się Horan - zgromił go wzrokiem.
_______________________________________________________________

Witajcie :)

Trochę podszlifowałam ten rozdział i teraz z pełną odpowiedzialnością mogę go dodać, bo mi się podoba.

Mogę Wam zdradzić, że bal będzie emocjonujący, przynajmniej dla mnie taki jest.

Dziękuję za wszystkie komentarze, uwielbiam Was :*

Całuję <3