10.

Dla Ciebie, Charlie. Żebyś nie uschła z ciekawości :*

Kilka godzin przed balem spotkałam nielubiane kuzynki w ogrodzie. Zachowywały się bezczelnie jak zwykle. Jasno dawały mi do zrozumienia, że nie jestem tu mile widziana, bo nie pochodzę z rodziny królewskiej. Anastasia miała nawet spięcie z Beatrice, która usiłowała wywrzeć wrażenie na Maliku. Nigdy nie mogłam dogadać się z córkami mojej ciotki, ponieważ były rozpieszczone do granic możliwości. Otrzymywały wszystko, czego chciały, nikogo nie szanowały i nie znosiły odmowy.

Zayn był ponury i większość czasu spędził z swoim pokoju, rozmyślając. Przynajmniej tak twierdził Niall. Lunch zjedliśmy wspólnie z ciotką i jej byłym mężem. Potem służące zaczęły pomagać ich córkom w przygotowaniach do uroczystości, a ja i Tassie szykowałyśmy się w samotności. Nie znosiłam specjalnego traktowania, więc poprosiłam ciotkę żeby nie przysyłała nam nikogo do pomocy. Wracając z kuchni z sokiem pomarańczowym trafiłam na bruneta. W myślach karciłam się za to, że nie poszłam się kąpać, jako pierwsza.  Zatrzymał się tuż przede mną i onieśmielał mnie swoim spojrzeniem.

- Szukałem cię – bawił się końcówką swojego paska.

- I znalazłeś. Słucham – nerwowo zebrałam włosy i przerzuciłam je przez lewe ramię.

- Nie miałem pojęcia, jaką suknię wybierzesz na dzisiejszy wieczór, ale jak to zobaczyłem pomyślałem o tobie. Chciałbym żebyś miała to nas sobie podczas balu – wyciągnął zza pleców kwadratowe, płaskie pudełko.

Nie odezwałam się. Zamarłam odbierając od niego prezent i oglądając jego zawartość. Była to srebrna zawieszka w kształcie serduszka wysadzana maleńkimi mieniącymi się diamencikami, przyczepiona do czarnej tasiemki. Nigdy nie dostałam tak przepięknego naszyjnika. Nie wiem, jak to zrobił, ale idealnie wstrzelił się w styl sukienki, którą miałam założyć.

- Nie mogę tego przyjąć Zayn – zamknęłam pudełko.

- Nie podoba ci się?- Jego szczęka zacisnęła się znacząco.

- Jest cudowny, ale na pewno był bardzo drogi. Zresztą powinieneś to dać Anastasii. To jej dzisiaj towarzyszysz – próbowałam się wymigać.

- Wcale nie chciałem iść właśnie z nią. Poza tym kupiłem to z myślą o tobie – powiedział twardo.- Nie lubię nikogo o nic prosić. Po prostu to załóż – zabrzmiał jak oficer wydający polecenie służbowe.

- Musisz się nauczyć jak być miłym dla kobiety. Dziękuję za prezent – mruknęłam, wyminęłam go i wróciłam do sypialni.

Zatrzasnęłam za sobą drzwi, oparłam się o nie plecami i uniosłam głowę, przymykając oczy. W dłoni ściskałam podarunek, przeklinając pod nosem osobę, która mi go dała.

- Co tam masz?- Ana podeszła do mnie owinięta białym ręcznikiem, z mokrymi rozrzuconymi na ramionach włosami.

- Zayn mi to dał – podałam jej zawiniątko, a kilka sekund później usłyszałam jej pisk.

- To jest fenomenalne – stwierdziła z zachwytem.- Świetnie pasuje do twojej stylizacji, wiesz?

- Wiem. Co nie zmienia faktu, że wręcz nakazał mi założyć go na bal. Zachowuje się jakby wszystko mu się należało – fuknęłam.

- Taki już jest. Niegrzeczny i pociągający. Lubi mieć kontrolę nad tym, co się dzieje wokół niego. Dałabym wiele żeby szalał na moim punkcie – przyznała rozsuwając suwak pokrowca, w którym znajdowała się jej kreacja.

- Idę wziąć prysznic – zignorowałam jej ostatnie słowa i zniknęłam za drzwiami.

***

Tuż przed zejściem do wielkiej sali balowej obejrzałyśmy się w lustrze. Tassie założyła długą suknię w kobaltowym kolorze z głębokim ozdobnym dekoltem. Ramiona miała lekko odsłonięte. Jej smukłą szyję ozdobił delikatny, srebrny łańcuszek. Na nadgarstku błyszczała bransoletka z tym samym motywem, co wisiorek. Kolczyki w kształcie łez pięknie dopełniały całość, za to włosy miała wysoko i fantazyjnie upięte.

Moja suknia była zjawiskowa, chociaż nie wiem czy ja wyglądałam w niej tak dobrze. Była grafitowa, górną część pokrywał brokat, a dół był tiulowy. Stopy wsunęłam w delikatne kremowe szpilki, w uszy wpięłam ciemno, niebieskie kolczyki z srebrnymi obwódkami. Na ręku zapięłam bransoletkę z serduszkiem. Długo wahałam się na założeniem naszyjnika od Zayna, ale Ana w końcu mnie do tego namówiła i sama mi go zapięła. Opuściłyśmy nasz pokój, a na korytarzu dostrzegłyśmy dwóch młodych, eleganckich mężczyzn. Blondyn odwrócił się jako pierwszy, po czym szturchnął przyjaciela.

- Żaden komplement nie wyrazi mojego zachwytu - wykrztusił w końcu Horan, powodując mój zawstydzony uśmiech.

- Obie wyglądacie pięknie - Zayn omiótł nas wzrokiem i zatrzymał się na mojej szyi.

Wyraz jego twarzy mógł świadczyć o tym, że był zadowolony, że jednak mam na sobie jego prezent. Niall ucałował mój rumiany policzek i okręcił mnie dwa razy dookoła by obejrzeć całokształt. Trzymając się za ręce zeszliśmy do przybyłych już gości. Większość z nich miała szlacheckie pochodzenie i ogromne majątki. Orkiestra, którą wynajęła ciocia łagodnie przygrywała ze względu na rozmowy prowadzone przez śmietankę towarzyską. Moje kuzynki brylowały między przystojnymi szlachcicami, próbując zatrzymać ich przy sobie jak najdłużej. Nie były porażająco piękne, a urok nie szedł z nimi w parze, więc ich frustracja rosła z każdą sekundą.

Zaraz po tym jak Sarah przedstawiła mnie kilku ważnym osobom, zajęliśmy miejsca przy wyznaczonym stoliku. Kelner podał nam kieliszki wypełnione szampanem. Zayn uporczywie męczył mnie swoim palącym wzrokiem. Natomiast Niall poświęcał mi swoją całą uwagę. Powodował, że ten wieczór miał szansę być jak najbardziej udany. Pomimo zachowania Zayna, Anastasia rozsyłała wszystkim szerokie, szczere uśmiechy. Tak naprawdę byłam na niego zła. Mógłby chociaż udawać, że partnerka go interesuje, a nie na okrągło wpatrywać się we mnie. Najpierw kazał mi odejść, a teraz zachowuje się jak pies ogrodnika.

Sarah, jako organizatorka powiedziała na początek kilka słów do mikrofonu, po czym zaprosiła do zabawy. Blondyn od razu to wykorzystał i porwał mnie na parkiet. Umiejętności tanecznych nie można było mu odmówić. Potrafił prowadzić i poruszał się z gracją. Gdy znajdowałam się bliżej niego, prawił mi komplementy. Zerkałam raz po raz w stronę naszego stolika przy którym wciąż siedzieli Zayn i Tassie.

- Zatańczysz z Aną? Nie chcę żeby przez Malika miała przesiedzieć cały wieczór - poprosiłam blondyna.

- Jeśli tak bardzo ci na tym zależy to ok - złożył czuły pocałunek na linii mojej szczęki tuż pod uchem i odprowadził do stolika, po czym do żwawego tańca zabrał moją przyjaciółkę.

- Zepsujesz jej zabawę - odezwałam się oskarżycielskim tonem obserwując jak kończy swoją tequilę.

- Naszyjnik świetnie na tobie leży - unikał tematu, pochylając się w moim kierunku.

- Przestań - zaprotestowałam, czując oblewające mnie rumieńce.

- Niall może prawić ci komplementy, a ja nie?- Zapytał z udawanym niezrozumieniem.

- Bardzo się od siebie różnicie. Poza tym nie chciałeś mnie widzieć, więc w czym rzecz?- Zmarszczyłam brwi.

- Zawsze mogę zmienić zdanie i co wtedy? - Rzucił zaczepnie.

- Posłuchaj. Nialla traktuje jak kumpla pomimo jego zalotów, ale tak naprawdę jest ktoś na kim mi zależy i chciałabym zobaczyć co z tego wyjdzie, więc nie mieszaj mi w głowie, dobrze?- Usiłowałam go rozdrażnić.

- A kim ja jestem dla ciebie, Mint?- Jego chrypka w połączeniu z tym przezwiskiem mogła mnie zwalić z nóg gdybym tylko stała.

- Przyszłym pasierbem mojej matki - oznajmiłam dość chłodno.

Chciał powiedzieć coś jeszcze, ale były mąż ciotki poprosił mnie do tańca, a potem udałam się na taras by trochę ochłonąć. Przyjemny ciepły powiew musnął moją skórę. Gwiazdy cudownie roztapiały granatowe niebo swoim blaskiem. Wokół posiadłości był wielki las, po którym można jeździć konno. Nabrałam nieposkromionej ochoty, aby zrzucić niewygodne szpilki, wybiec na podwórze, wsiąść na konia i odjechać na nim daleko. Z dala od Malika. Bez wątpienia miejsce to można było nazwać zjawiskowym, a ja nie potrafiłam się tym cieszyć.

- Czekaliśmy na ciebie - znowu ten ochrypły bas.

- Musiałam się przewietrzyć.

- Nie martw się o przyjaciółkę. Drażni jedną z twoich kuzynek podrywając jej zdobycz i świetnie się przy tym bawi - dodał widząc moją zmartwioną minę.

- To dobrze - ucięłam.

- Kim jest ten ktoś na kim ci zależy?- Drążył.

- Nie znasz - fuknęłam odrzucając rozpuszczone włosy na drugie ramię.

- Powiedz – zażądał opierając się o barierkę.

- Jesteś bezczelny - zarzuciłam, patrząc mu prosto w oczy.- Ma na imię Louis - rzekłam z satysfakcją, że chociaż w tą sferę mojego życia Zayn nie ma wstępu.

Mój nastrój zniknął mgnieniu oka, bo brunet zaczął się śmiać. I to w dodatku bardzo ironicznie. Nie miałam pojęcia ci go tak rozbawiło.

- Lou nie kłamie, nie łamie prawa i jest delikatny. Twoje przeciwieństwo - prychnęłam, powodując, że jego wargi się zacisnęły a oczy pociemniały ze złości.

- Nie jestem gorszy od Tomlinsona!- Warknął.- Mało o nim wiesz - zbyt szybko znalazł się tuż przy moim ciele.

- O czym ty mówisz? Nawet go nie znasz - byłam święcie przekonana, że blefuje.

- Zabrał cię już do siebie? Powiedział, że uwielbia jakiś ckliwy musical? A znalazłaś broń? I co powiedział? Na pewno jakieś brednie o niebezpiecznej okolicy - nadal był zdenerwowany, a jego oddech przyspieszony.

Każde jego słowo zgadzało się z tym, co działo się, gdy byłam u Tommo. Skąd Zayn o tym wszystkim wiedział?

- Lou wszystko mi relacjonuje. Współpracuje ze mną, więc nie jest ani trochę lepszy ode mnie - wyjaśnił w końcu chociaż mętlik w mojej głowie wcale nie był mniejszy.

- Jest dobry. To się liczy – wymamrotałam, próbując ułożyć to sobie w głowie.

- Mała, naiwna Mint. Zakręcił się przy tobie, bo mu kazałem. – Rzucił kpiąco. - Mój ojciec jest w stanie nawet cię zabić by mnie zranić. Chciałem żeby cię chronił – ton głosu natychmiast się obniżył, a jego duża, ciepła dłoń otuliła mój policzek.

- Pan Malik i ludzkie odruchy? Kolejna gra pozorów - skomentowałam zrzucając z siebie jego rękę.- Nie można sterować życiem innych Zayn - oczy wyraźnie mi się zaszkliły.- Nie jestem twoją własnością - otarłam wierzchem dłoni jedną samotną łzę spływającą po moim policzku i odwróciłam się na pięcie z zamiarem odejścia.

- Nie skończyłem - szarpnął mnie za ramię.

- Ale ja tak. Jesteście popieprzeni. I ty i Louis - czułam jak mój makijaż przechodzi do historii.

- Nie płacz, bo nie wiem jak mam się zachować - wyglądał na skrępowanego moimi łzami.

- Rażą cię, bo płyną przez ciebie tak?-Szepnęłam z wyrzutem.

- Zatańcz ze mną - zaproponował desperackim tonem, wyciągając rękę w moją stronę.

Zawahałam się, ale serce kazało mi przy nim zostać. Drżące palce splotłam z jego. Odczytał to jako pozwolenie i przysunął moje ciało do swojego. Nasze lewe splecione dłonie przyłożył do okolic swojego szybko bijącego serca, a prawą objął mnie w talii, zatrzymując się na końcu kręgosłupa. Kołysał nas w nieznanym rytmie, łaskocząc swoim oddechem moje ucho. Od czasu do czasu, niechcący następował mi na palce, co zdradziło, że nie czuje się w tańcu zbyt dobrze. Trzymałam dosyć sztywną postawę jednak w końcu uległam jego piżmowym perfumom i ułożyłam głowę w zagłębieniu między jego szyją a obojczykiem.

- Jesteś okropny, wiesz?- Szepnęłam.

- Więc dlaczego nie odeszłaś?

- Już raz odeszłam, na twoje życzenie i chyba mam wyrzuty sumienia - powiedziałam zanim zdążyłam ugryźć się w język.

Momentalnie odsunął swoją twarz na kilka centymetrów i wpatrywał się we mnie przenikliwie. Opuszkami palców musnęłam skórę jego szyi na co zareagował dosyć dziwnie, bo odtrącił moją rękę. Znowu poczułam się jak kretynka i pospiesznie wróciłam na salę. Powiadomiłam Nialla i Anastasię, że źle się czuję i ruszyłam po schodach na górę. W pokoju przysiadłam na brzegu łóżka i wystukałam w telefonie smsa do Louisa.

'Wiem o wszystkim. Myślałam, że byłeś szczery. Teraz wszystko rozumiem. Nie dzwoń. Emily.'

Cała ta sytuacja była dla mnie jakimś koszmarem. Zaufałam Lou a on zwyczajnie mnie okłamywał. W pewnym sensie czułam się zdradzona choć miał czuwać nade mną. Mam pecha do facetów i tyle. Nie byłam przecież przedmiotem czy czyjąś własnością, do cholery! Moje uczucia znacznie mnie przerosły i miałam ochotę uciec stąd na koniec świata.

Naprzeciwko wisiało ogromne lustro. Spojrzałam na swoje żałosne oblicze. Zapłakane, czerwone oczy, rozmazany makijaż, lekko potargane włosy. Gdybym zobaczyła postać w takim stanie w sukni balowej w telewizji byłabym przekonana, że oglądam horror. Wszystko przez Zayna Malika. Pieprzonego egoistę i zimnego drania. Maniaka kontroli. Dopiero teraz dotarło do mnie jak dogłębnie jestem beznadziejna. Zakochałam się w osobie, która mnie krzywdzi ilekroć się pojawia.
_____________________________________________________________________

Witam ponownie!

Z okazji jedynego wolnego dnia w tygodniu i mojej przecudnej rozmowy z Charlie, postanowiłam dodać rozdział :)

Oby Wam się spodobał.

Komentujcie!

Całuję cieplutko <3